Een doodgewone week va Bettina Drion

Een doodgewone week vertelt het verhaal van Cecile. Cecile is moeder, getrouwd met Johan en samen hebben ze een dochter.

In de week dat we haar leren kennen zit Cecile in spanning vanwege een mogelijke promotie die ze heel graag wil. Tegelijkertijd gebeurt er die week iets dat haar confronteert met iets dat ze in het verleden heeft gedaan.

Erbij willen horen

Cecile is een liefhebbende moeder, maar ook erg met zichzelf bezig. Ze is erg gericht op status en materiële spullen. Als bijvoorbeeld een collega een nieuw huis koopt, wil Cecile dat ook meteen. Toch kon ik als lezer met haar meevoelen, want Cecile's grootste verlangen is 'er bij' te horen.

Gepest als kind

Als kind hoorde ze er nooit echt bij, en werd zelfs gepest. Terwijl klasgenoten naar het buitenland gingen ging Cecile's familie naar camping Sonnevanck. Cecile's moeder was thuisblijfmoeder, en altijd thuis voor Cecile en haar zusje.

Maar Cecile heeft dit als heel onprettig ervaren, en is daarom vastbesloten het zelf anders te doen. Financieel hebben ze het extra inkomen niet nodig, en volgens Johan gaat bijna al Cecile's salaris naar de extra kosten die een baan met zich meebrengt.

'Mijn moeder, die voor ons een veilig nestje creëerde en zo zorgde voor een gapende kloof tussen mijn wereld thuis en de buitenwereld. (...) mijn moeder had geen idee wat de behoeften van een kind waren. Ze had geen besef van de ongeschreven wetten waar je als kind aan moest voldoen om er bij te horen.'



Het wrange is dat Cecile's moeder hetzelfde uitgangspunt had bij de opvoeding: zij wou het ook weer anders doen dan haar moeder!

Opadag



Haar dochtertje Kelly gaat drie dagen naar de kinderopvang en één dag komt Cecile's schoonvader oppassen: woensdag is opadag. Kelly is dol op haar opa, maar Cecile is jaloers op Kelly's liefde voor opa.

'Kelly was dol op hem. En hij op haar. En eigenlijk had ik dat alleen maar geweldig moet en vinden. Maar het stak.'

Cecile's eigen dagen met Kelly zijn namelijk niet zo harmonieus omdat ze dan de boodschappen moet doen en alle huishoudelijke klussen.

'En pa kon maar naar hartenlust kleien, eendjes voeren, vliegtuigjes vouwen en verhaaltjes voorlezen. Ja, zo kan ik het ook! Zo ben ik ook de leukste moeder van de wereld.'

Dus dringt Cecile haar schoonvader op dat hij voortaan de boodschappen moet doen. Dat resulteert er uiteindelijk in dat hij aangeeft dit niet meer te willen, waarop Cecile zo kwaad reageert dat er een eind aan Opadag komt. Tot groot verdriet van Kelly.

Moeder en dochter: perspectief wisselt elkaar af

Wat het boek bijzonder maakt is dat het perspectief van Cecile en haar dochter Kelly elkaar afwisselen. Zo leer je als lezer het kinderdagverblijf kennen door de ogen van Kelly. En dat levert een weinig rooskleurig beeld op. Niet alleen vindt Kelly het daar niet fijn, de leidsters vergeten haar soms eten te geven, ze verstikt bijna een babytje omdat ze het wil troosten, en in de slaapruimte spelen peuters met aanstekers. Ik vond Kelly hartverscheurend.

Als bijvoorbeeld plotseling de vaste leidster Juf Sandra met zwangerschapsverlof gaat klikt het moeizaam tussen Kelly en de nieuwe leidster, die bijvoorbeeld niet weet hoe Kelly's broek met bretels werkt.

'Ze trekt mijn broek omlaag, maar dat gaat niet. Daar zitten bretelletjes aan. Dat weet juf niet. Mijn juf Sandra wist dat wel. (...) Als ik klaar ben, trekt ze door en doet mijn broek omhoog. Ze sluit de deur en loopt achter Mees aan die net om de hoek verdwijnt. Ze vergeet mijn bretelletjes. Ik pak er eentje van de voorkant en probeer hem vast te maken. Hoe moet dat? Ik weet het niet. Mijn broek zakt een stukje naar beneden. Ik hou hem met mijn handen vast en moet ineens heel erg huilen.'

Combinatie baan-moederschap

De combinatie baan-moederschap valt niet altijd mee voor Cecile, vooral niet na de aanvaring met haar schoonvader. Ze heeft het gevoel dat het alle andere moeders wel heel makkelijk af gaat.

'Alle werken moeders die ik ken boffen reuze. Alles werkt even soepeltjes mee en iedereen is even bij en gelukkig. En dan wil je niet uit de toon vallen. Dat is taboe. Seks met je hond, desnoods op tv-dat is allemaal geen probleem. Maar zeggen dat je werkt terwijl de boel thuis niet op rolletjes loop, dat kan niet.'

Politiek en arbeidsparticipatie van vrouwen

Prikkelend is Cecile's reactie op actie op een krantenartikel over de stagnerende arbeidsparticipatie van vrouwen.


'Verbaasd liet ik de krant wat zakken. Dat kon ik me niet voorstellen. (...) En wat nou 'pogingen van de politiek'? Het was toch zeker de keuze van de vrouw zelf? Het was een verontrustend idee dat achter zo'n bewuste keuze de politiek zat, die de boel gewoon een beetje zat te manipuleren voor eigen gewin.

Kinderdagverblijf

Het beeld dat Bettina schetst van het kinderdagverblijf vind ik weinig rooskleurig. Een mooi voorbeeld daarvan vond ik de zwangere leidster Sandra die na de bevalling thuis voor haar baby wil gaan zorgen:

'Juf praat verder. Ze vertelt dat zij ook thuisblijft. Dat het kindje haar nodig heeft. En dat zij het fijn vindt om voor het kindje te zorgen.'

Conclusie over Een doodgewone week



Een doodgewone week is een echte aanrader: goed geschreven, prachtig vormgegeven en een goed en onderhoudend verhaal!

Praktische informatie over Een doodgewone week

Bezoek Bettina's website. Een doodgewone week is voor 17,95 te koop bij bol.com.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *