Moederziel van Sophie Hannah: teveel personages, maar bijzondere blik in moederschap

Maar bovenal biedt het een donkere blik in de moederziel. 

 

De plot van Moederziel van Sophie Hannah is fascinerend: Sally, drukbezette moeder van twee kinderen en een lakse echtgenoot, beleeft een wilde week met een onbekende man die zich voorstelt als Mark Bretherick. Een jaar later worden Mark Brethericks vrouw en dochter vermoord, maar de Mark Bretherick die op het nieuws is, is niet de man die Sally heeft ontmoet. Rara, hoe kan dat?! 

Mijn verlangen naar de ontknoping zorgde ervoor dat ik Moederziel steeds weer oppakte. Maar de verschillende perspectieven van de verschillende politiemensen die aan de zaak werken, voortdurend afgewisseld met Sally's perspectief en hoofdstukken met dagboekfragmenten zorgden er voor dat ik veel zin had het boek in een hoek te gooien. 

Zweterig probeerde ik me dan te herinneren wie ook alweer wie was, welke agent vreemdging, en wie in godsnaam ook alweer de bijnaam Sneeuwman had. 

Waarmee ik maar wil zeggen dat dit geen boek is voor drukbezette moeders met concentratieproblemen.

Daarvoor zijn er te veel personages, en speelt Sophie Hannah teveel met de lezer. Zo krijgt politieagent Simon op een geven moment een belangrijke ingeving, maar krijg je die als lezer ook te horen? Welnee! Simon houdt zijn ingeving lekker voor zichzelf. Soms kon ik wel gillen: 'Vertel het mij ook, vertel het mij ook!' 

Rond pagina vierhonderd volgt eindelijk de ontknoping, die vervolgens onjuist blijkt te zijn, waarna de echte ontknoping volgt. 

Helaas doet de ontknoping een even groot beroep op de concentratie en geheugen als de rest van het boek.
 

Ken je dat bevredigende gevoel als een naam op het puntje van je tong ligt, en plotseling weet je het? Hetzelfde gevoel kan een opgelost mysterie geven, maar bij Moederziel bleef ik met een onbevredigd gevoel achter. Ik denk dat de waarheid aangenaam gruwelijk was, maar zeker weten doe ik het niet.

Afgezien van een detectiveboek is Moederziel een boek over moederschap. Door middel van dagboekfragmenten biedt het een intrigerend kijkje in de moederziel, en doet daarmee haar Nederlandse titel eer aan. 

'Het is het gewoon niet waard. Zelfs als je het bekijkt als een investering, dus dat je een volwassen kind hebt dat bij je op bezoek komt als je seniel en eenzaam bent, is het het nog niet waard om de beste jaren van je leven te geven aan het: 'Doe je jas aan, nee ik wil mijn jas niet aan, maar het is koud, maar ik vind dat een stomme jas je hebt nu eenmaal geen andere jas ja maar ik wil een andere jas jammer dan we moeten nu weg ga in de auto zitten nee ik wil niet achterin ik wil voorin zitten nou dan heb je mooi pech want dat mag niet.'
 

 

Ik heb haar nog nooit geslagen. Niet omdat ik vind dat je kinderen niet mag slaan, maar omdat ik Lucy soms zo verschrikkelijk graag wil slaan dat ik weet dat ik niet meer kan stoppen als ik er eenmaal mee begin. Dus dan kan ik het maar beter laten. Dat is net zoiets als een doos goddelijke bonbons openmaken terwijl je weet dat je er maar eentje mag.' 

Politiek incorrecte citaten, maar toch roepen ze een gevoel van herkenning op.

Dat maakt Moederziel een intrigerende mix van detective en momlit en daarom zeker de moeite waard. Als je eenmaal in de achtbaan van dit boek hebt plaatsgenomen, wil je het eindpunt ook bereiken. 

Sophie Hannah woont met haar man en twee kinderen in West Yorkshire. Moederziel van Sophie Hannah is voor 8,50 te koop bij bol.com. In het Engels heet dit boek The Point of Rescue.

Tegenwoordig Schrijft Sophie Hannah vooral boeken in Agatha Christie stijl, en ook echt met Hercule Poirot in de hoofdrol. Zoals de Monogrammoorden!