|

Een duister koor van Sophie Hannah

een duister koor

Ik heb wel eens vaker boeken gelezen van Sophie Hannah. Maar er is er geloof ik maar eentje waar ik 'door' kwam.

De (veels te) gecompliceerde wendingen en overbevolking van karakters, met allemaal hun eigen perspectief maken dat ik geen fan ben van haar boeken.

Maar in haar boek Een duister koor komt maar één personage aan het woord. En het is een griezelboek met geesten. En daar ben ik dol op. Dus ik besloot Sophie Hannah nog eens een kans te geven.

Terecht. Want ik las het in één middag uit. Ik vond het geweldig.

Tot het einde.

Want dat snapte ik niet. Ik heb zelfs terug gebladerd om het opnieuw te lezen, om voor mezelf duidelijk te krijgen wat er nou eigenlijk gebeurd was. Tevergeefs.

Een duister koor: het verhaal

Louise woont met haar man Stuart in een oud Victoriaans huis in Cambridge. Ze kampt met een vervelende buurman die zijn muziek te hard afspeelt. Daardoor gaat ze gebukt onder slaapgebrek.

Daarnaast heeft ze veel verdriet omdat haar zoon Joseph op kostschool zit. Joseph is namelijk een zangtalent en zit in een prestigieus jongenskoor. En voor alle koorleden geldt dat ze intern moeten.

Aanvankelijk is de muziek die Louise hoort echt, en afkomstig van haar buurman. Maar dan hoort ze steeds vaker een jongenskoor, zoals het koor waar haar zoon in zit.

Aan haar man Stuart heeft ze voor haar gevoel niks. Hij slaapt door alle muziek heen, en in discussies draait het er altijd op uit dat ze doen wat hij wil. Toch wordt hij wel voorgesteld als een liefdevolle echtgenoot. Misschien zou Louise ook wat meer ruggengraat moeten tonen! Ik werd op een gegeven moment gewoon plaatsvervangend kwaad. Bijvoorbeeld toen hun hele huis moest worden ingepakt in zeil en steigers gedurende meerdere maanden omdat Stuart de gevel wil laten zandstralen. Ondanks Louise's protesten gebeurt dit toch. Waar is John Williams als je hem nodig hebt!

Dan leest Louise een artikel over een prachtige plek op het platteland vol idyllische huizen. Ze overtuigd Stuart ervan dat ze daar een tweede huis moeten kopen. In Cambridge werd Louise ondertussen bijna gek, maar in Shawx knapt ze helemaal op.

Tot de dirigent van het jongenskoor van haar zoon ook daar haar leven binnendringt. Prompt hoort ze weer het jongenskoor zingen.

Is het een horror verhaal of het verhaal van een overspannen vrouw?

Een groot deel van het boek vroeg ik me af of het spookje op de rug van het boek wel klopte. Want het leek me meer een boek over een vrouw die kampt met een fikse zenuwinzinking of anderzins psychische problemen. Zo triggert de komst van de dirigent van het jongenskoor dat ze het denkbeeldige koor weer hoort. Zou dat niet door de stress kunnen komen?

Zo raar is het niet: een combinatie van chronisch slaapgebrek en rouw om het verlies van een kind kunnen iemand depressief maken.

Uiteindelijk beseft Louise dat de muziek van het jongenskoor niet van haar vervelende buurman kan komen.

En dan neemt het verhaal de wending die het het etiket 'horror' opleverde denk ik.

Want als de buurman niet verantwoordelijk is voor de muziek, waar komt het dan vandaan....

Louise: de hoofdpersoon

Op zoek naar een antwoord over het rare, onbevredigende eind van het boek zocht ik andere reviews. Daarvan viel het me op dat ze Louise beschrijven als een onprettig karakter dat geen sympathie oproept. Dat had ik helemaal niet.

Ik vond Louise wel degelijk sympathiek, en kon goed met haar meevoelen over het verlies van haar zoon op een kostschool. En dan die vervelende Stuart die steeds zijn zin doordreef!

Nee, Louise had wel degelijk mijn sympathie.

Toegegeven, ze heeft op een gegeven moment behoorlijk last van paranoia, maar geeft uiteindelijk wel degelijk toe dat haar buurman geen kwaadaardige man is die haar expres gek probeerde te maken.

Teleurstellend einde

Ik hoop dat ik het einde van het verhaal verkeerd heb begrepen, omdat het zo stompzinnig is. Maar ik ben bang van niet.

Ik wil het hier niet verklappen, maar door het einde had ik zin om het boek in de prullenbak te gooien.

En dat terwijl ik het boek ademloos had zitten lezen.

Praktische informatie

Een duister koor is voor 18,99 te koop bij bol.com.

Wie heeft Een duister koor ook gelezen? En wat vond jij van het einde?

3 reacties

  1. Ik heb het boek net uitgelezen en weet ook niet zeker of ik het nu snap.

    Is het nu zo [SPOILERALERT]:

    Dat Louise zelfmoord heeft gepleegd door het meer in te lopen en nu is herenigd met haar vergiftigde zoon?

    Zo heb ik het althans geïnterpreteerd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *