De schaduw van Duvan

de schaduw van duvan

De schaduw van Duvan is een onthutsend boek over een adoptie. Een adoptie die niet goed uitpakt.

Soms is liefde niet genoeg

Marcel en Angelique adopteren Duvan op driejarige leeftijd. Hij komt uit Colombia. Ze zijn vol liefde en vertrouwen. Maar het lukt hen niet een band op te bouwen met Duvan. De hele adoptieprocedure kostte hen zo'n 17.000 gulden.

En uiteindelijk blijkt hij zowel een verstandelijke beperking als een 'reactieve hechtingsstoornis' te hebben.

Hij kan daardoor niet bij Marcel en Angelique blijven wonen en belandt in een tehuis in Nederland.

Aan het eind van het boek gaan Marcel en Angelique op zoek naar antwoorden over hoe het zo fout heeft kunnen gaan. Zo is er bijvoorbeeld een gesprek met emeritus hoogleraar Hoksbergen die het in 2012 verschenen boek 'Kinderen die niet konden blijven. Zestig jaar adoptie in beeld' schreef.

Ook is er informatie over de organisatie Wereldkinderen die bemiddeld tussen ouders en adoptiekinderen.

Over het boek De schaduw van Duvan

Toen ik begon aan De schaduw van Duvan dacht ik dat het een persoonlijk verhaal zou zijn, in de ik-vorm dus. Maar Marcel en Angelique hebben hun verhaal laten optekenen door freelance journaliste Door van der Wiele.

Ik vond haar schrijfstijl niet zo standvastig. Zo begint het boek als een roman. Dan wordt het toch weer meer een verslag, om vervolgens weer mee een roman te worden. De romanstijl en de verslagstijl wisselen elkaar af.

Ook wisselt van der Wiele soms vrij abrupt van perspectief. Dan eens wordt het verhaal vertelt vanuit de beleving van Angelique, dan weer Marcel en soms ook een hulpverlener.

Al met al vond ik een matig geschreven boek. En dat is jammer, want het is een belangwekkend verhaal!

Over De schaduw van Duvan

De boodschap aan het eind van het boek is duidelijk: adoptie is een laatste redmiddel. In het belang van het kind moet eerst alles op alles worden gezet om het kind in het eigen land te houden. Alleen kinderen voor wie echt geen alternatieven mogelijk zijn moeten in aanmerking komen voor adoptie.

En volgens Hoksbergen kun je je dan nóg afvragen of je de kinderen daar wel een plezier doet met adoptie: 'Onze samenleving stelt hoge eisen en door hun problematische achtergrond hebben de meeste kinderen al zoveel te verwerken.'

Ook wordt er in het boek gewezen op corruptie rondom adoptie. 'Er zijn plaatsingen mogelijk om de organisatie overeind te houden.' (Hoksbergen).

Conclusie over De schaduw van Duvan

Ik vond De schaduw van Duvan een onthutsend boek. Want het klinkt zo mooi. Liefhebbende Nederlandse ouders geven een kind uit een arm land een kans op een beter leven en een heleboel liefde!

Maar zo simpel is het niet.

Anno 2015 worden er nauwelijks meer baby's aangeboden. En de kinderen die voor adoptie in aanmerking komen zijn meestal 'special needs'. Kinderen ouder dan twee die extra medische zorg nodig hebben en zichtbaar zijn verwaarloosd.

In dit boek wordt adoptie ter discussie gesteld. En dat is niet niks. Zeker niet voor ouders die niets liever willen dan een kindje om voor te zorgen.

N.B. Marcel en Angelique adopteerden ook een meisje uit Colombia en dat is wel goed gegaan geloof ik. Maar daar lees je weinig over in het boek.

Praktische informatie over De schaduw van Duvan

De schaduw van Duvan is voor 18,95 te koop bij bol.com

12 reacties

  1. Ik kom weer meelezen hier. Normaal onthield ik nooit alle boeken die ik wilde lezen.
    Maar nu heb ik een account aangemaakt vandaag op Goodreads en daar kan ik mooi alles opslaan wat ik lezen wil en gelezen heb.

  2. Nou is het natuurlijk wel zo dat je vooral hoort over de gevallen waar het níet goed gaat en het ook vaak een leven redt.
    Maar toch, zo zielig dit. Hechting is zo belangrijk en erg moeilijk bij adoptiekinderen.

  3. Toevallig is het vandaag de " komdag" van onze jongste dochter, 27 jaar geleden kwam ze aan op Schiphol. Allebei onze dochters komen uit India, we hebben voor meisjes gekozen omdat die weinig kansen in dat land hebben. Ik ben nog elke dag gelukkig dat we ondanks alle moeilijkheden die adoptie met zich meebrengt doorgezet hebben. Onze oudste dochter is getrouwd met een Fransman en heeft inmiddels twee kinderen. We zijn altijd een heel hecht gezin geweest, dat heb ik weer ondervonden toen mijn man 5 weken geleden overleden is, hoeveel steun en liefde ik van de kinderen krijg. In gewone gezinnen gaat toch ook wel regelmatig iets mis met kinderen het lijkt altijd alleen wel of het een veel zwaardere lading krijgt als het een adoptie kind betreft.
    Groet Adriana

  4. Ik ben adoptie ouder. En ja: adoptie vraagt meer dan alleen liefde en soms gaat het verkeerd. Maar is dat niet vaker zo bij kinderen met een 'rugzakje'? (of bij gezinnen met een rugzakje - want het ligt lang niet altijd (alleen) aan het kind).

    En adoptie is niet iets om met blind vertrouwen op een roze wolk in te stappen. Maar goed.... ik ken ook voldoende zwangerschapsverhalen waar er geen roze wolk volgde.

  5. Echt interessant wordt het natuurlijk als de cijfers worden vergeleken. Het gaat vaak mis bij adoptiekinderen, maar bij hoeveel gezinnen met biologische gaat het procentueel mis? Gaat het boek daar ook dieper op in? Ik ben wel nieuwsgierig geworden 😉

  6. het is er maar een hier. Ik ken diverse gezinnen die geadopteerde kinderen hebben en waar het goed gaat. Ook wel met special needs.En niet het eenvoudigste.
    Maar het is wel triest. Een mss positief ding hier is , dat deze jongen hier betere hulp krijgt als waar hij vandaan komt.
    Groet, Wilma

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *