|

Geen kind meer, Esther Boek

Geen kind meer gaat over Anna.

Haar zoon Dex wordt op een ochtend in de voorjaarsvakantie door twee agenten van zijn bed gelicht omdat er aangifte tegen hem is gedaan vanwege verkrachting.

Opzet Geen kind meer

Het boek is als volgt opgezet:

  • Perspectief van Anna
  • Perspectief meisjes die aangifte deden
  • Tijdsprongen (Aargh)
Door de tijdsprongen was ik om de haverklap de tijdlijn kwijt. Maar dat ligt ook aan mij, want ik kan totaal geen jaartallen onthouden.


Over Geen kind meer

Rode draad in Geen kind meer vond ik het verdriet en de machteloosheid van Anna als moeder. Haar kind heeft het moeilijk en wordt onrechtvaardig behandeld, en zij kan alleen maar machteloos toezien. Wat een hel! Echt vreselijk.

De politie is NIET je vriend

Tegelijkertijd vond ik Geen kind een bijzonder zorgwekkend beeld schetsen van de Nederlandse politie en hoe zij werken. Trouwens, van het hele rechtsysteem. Als ik Geen kind zo lees dan kun je  van de politie maar beter niet veel verwachten en zijn ze beslist niet 'je vriend'.
Sterker nog, de politie in Geen kind is asociaal, arrogant, incompetent, ongeïnteresseerd en gemeen. Er zijn een paar uitzonderingen maar de hoofdmoot deugt niet als ik Geen kind meer moet geloven.


Geen kind meer: Matig geschreven

Geen kind meer is matig geschreven. Bovendien heeft Esther Boek er voor gekozen hele lappen tekst van uitspraken van de rechtbank uit te schrijven. Ik weet niet of je wel eens zo'n stuk hebt gelezen, maar dat is lastig Nederlands!


Wat is fictie en wat niet?

De auteur van Geen kind meer heeft een zoon die beschuldigd is van verkrachting, maar in hoger beroep is vrijgesproken. Haar boek Geen kind meer is fictie, maar tegelijkertijd vraag je je als lezer steeds af: 'Is dit echt gebeurd?' en 'Wat is fictie en wat niet?' 


Mijn conclusie over Geen kind meer

Ik vond Geen kind meer een naar boek. Het zijn natuurlijk ook niet bepaald leuke onderwerpen. Verkrachting en valse beschuldigingen zijn geen lichte kost. En het nare beeld van de mensen die onze rechtsorde moeten handhaven hielp ook niet. Ik legde het boek aangeslagen weg toen ik het eenmaal uit had.
Ik geef het een 6,5 omdat het bovendien maar matig geschreven is.

Als het gedrag van politie, advocaten en dergelijke in Geen kind meer géén fictie is, is het goed dat dit boek er is. En hopelijk wordt het dan opgepakt als een wake-up call dat er wat moet veranderen!


Praktische informatie over Geen kind meer

Geen kind meer is voor 15,- te koop bij bol.com.

3 reacties

  1. Wat een heftig thema. Het lijkt me vreselijk om mee te maken, maar ik denk dat je gelijk hebt over het afvragen wat echtgebeurd is en wat fictie is, tijdens het lezen. Goed dat je zo’n eerlijke review geeft.

  2. Ik vond de schrijfstijl ook niet heel aansprekend. Alsof je iemands dagboek leest en het niet voor publicatie opgeschreven is. Ook de sprongen (in tijd/gedachten) vond ik lastig te volgen. Toch heeft het verhaal me wel gegrepen en moest ik er nu met de #MeToo discussie weer vaak aan terug denken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *