Echte mannen eten geen kaas

Echte mannen eten geen kaas
Echte mannen eten geen kaas
Maria Mosterd

Moderne horror voor moeders

Echte mannen eten geen kaas, is het verhaal van de twaalfjarige Maria Mosterd, die de eerste de beste dag dat ze naar de middelbare school gaat al in handen valt van een loverboy: Manou. Een papperige, dikke jongen in lichtblauw joggingpak van badstof, met grote gouden kettingen om zijn nek en met een grote mercedes. Je zou toch denken dat je alarmbellen dan gaan rinkelen?! En erg aantrekkelijk vond ik hem ook niet klinken. Maar Maria denkt daar blijkbaar anders over en gaat met hem mee.

Op haar twaalfde verliest ze haar maagdelijkheid aan Manou, en wordt vervolgens door hem verhuurd voor sex. Omdat Manou haar altijd eerst stoned laat worden gaat dit (gelukkig) grotendeels langs haar heen. Het boek biedt een kijkje in een heel andere wereld, een wereld waarvan je als moeder alleen maar kunt hopen dat je kinderen die nooit leren kennen. Het is een wereld van jongeren die hun ouders bedriegen, drugsgebruik, bedreigingen, maar ook van veel geld en opwinding.

Maria's motivatie om bij Manou te blijven werd mij eigenlijk niet helemaal duidelijk. In die zin blijft Maria's karakter toch aan de oppervlakte.

Ik stond laatst voor een poppenkraam
Ik stond laatst voor een poppenkraam
Lucie Mosterd

Als lezer vraag je je af waar de moeder in dit alles is, maar niet voor lang, want Maria's moeder is zo vriendelijk geweest haar kant van het verhaal op te tekenen.

Het meest afschrikwekkende in het verhaal van Maria's moeder is toch wel de hulpeloosheid die er uit spreekt: je dochter kan zo maar in handen vallen van een loverboy, en als moeder kun je daar niets aan doen, behalve handenwringend toekijken.

Het is natuurlijk politiek incorrect te zeggen dat het verleden van Maria's moeder mogelijk een rol heeft gespeeld, maar het is op z'n zachts gezegd behoorlijk 'getroubleerd'. Ze kreeg een affaire met een getrouwde man, kreeg een kind van hem, werd alleenstaande moeder en inmiddels zit Maria's vader in de gevangenis.

Uiteindelijk hertrouwde ze, tot ongenoegen van Maria. Hoewel Maria zich aanvankelijk verzette tegen dit huwelijk krijgt ze uiteindelijk toch een goede relatie met haar stiefvader. Maar dan besluit Maria's moeder dat ze nodig eens voor zichzelf moet kiezen en gaat scheiden. In echte mannen eten geen kaas, lees je vervolgens dat loverboys bij voorkeur meisjes ronselen uit gezinnen zonder vader of broers.

Ik vond Maria's boek beduidend beter geschreven dan dat van haar moeder, dat ik vrij verwarrend vond. Beide boeken moeten het meer hebben van schokkende inhoud dan van de goede schrijfstijl.

Ik vond beide boeken ontluisterend en een aanslag op het vertrouwen als ouder in de opvoeding en in de hulpverlening.

Zijn wij als ouders echt zo hulpeloos en machteloos?
Kan dit echt ieder kind overkomen, of kun je het als ouder voorkomen?

Ik kan alleen maar hopen van wel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *