Zeven soorten honger, Renate Dorrestein

Zeven soorten honger is een makkelijk leesbare roman over de perikelen in een exlusief kuuroord aan de kust bij Bloemendaal.

Hier goddank nu eens geen wisselende perspectieven of sprongen in de tijd, maar gewoon een chronologisch verteld verhaal! Dankjewel Renate Dorrestein.


Zeven soorten honger: waar gaat het over

Hoofdpersoon in Zeven soorten honger is Nadine. Samen met haar man Derek leidt ze al jaren heel succesvol een soort exclusief afslank kuuroord voor hele rijke mensen: het William Banting Instituut. De woorden afvallen of afslanken gebruiken Nadine en Derek overigens bewust niet.

Nadine is de volmaakte gastvrouw met aandacht en een vriendelijk woord voor elke gast. Zelfs al voelt ze stiekem soms minachting voor het gebrek aan zelfbeheersing dat hen naar het William Banting Instituut heeft gebracht.

Het verhaal begint op een maandag en eindigt op een zondag. In totaal bestaat het dus uit 7 delen. Elk deel bestaat uit hoofdstukken.

Gebeurtenissen

Als de lezer Nadine leert kennen zijn er wat zorgen. De bezoekers aantallen lopen terug en Nadine moet binnenkort voor de rechter verschijnen omdat ze met iets te veel alchohol achter het stuur heeft gezeten.

Haar man Derek vertrekt voor een symposium naar IJsland om daar het concept van het William Banting Instituut te verkopen. Iets waar Nadine geen vertrouwen in heeft.

Als ze per ongeluk een dronken zwerver aanrijdt, neemt ze hem mee naar huis. Vervolgens vraagt één van de gasten of hij zijn dochter mag meebrengen. Deze dochter blijkt een ernstige anorexia nervosa patiënte te zijn.

Al deze gebeurtenissen brengen het perfecte evenwicht dat Nadine in haar leven en in het William Banting Instituut heeft aangebracht uit balans. Er verschijnen barstjes in haar volmaakte gastvrouw rol.

Gedurende deze periode van 7 dagen komen Nadine's zekerheden op losse schroeven te staan, en gaat ze anders naar de dingen kijken.

En aan het eind van het verhaal slaat ze samen met Derek een nieuwe weg in.


Leuke elementen uit Zeven soorten honger

Zeven soorten honger is een pakkend verhaal dat goed en leuk geschreven is. Ik moest bijvoorbeeld glimlachen om de zwerver die na de aanrijding uitroept:

'Christus in een badkuip!'

En zo nu en dan beschrijft Renate Dorrestein interessante en herkenbare maatschappelijke verschijnselen:


'Ze denkt aan dat eigenaardige verschijnsel dat veel jonge mensen geen hap voedsel meer tot zich lijken te kunnen nemen zonder er eerst een foto van temaken voor op hun Facebookpagina. Met wat ze eten willen ze blijkbaar laten zien wie ze zijn of hopen te zijn. Al die borden pasta en paella zijn een soort selfies.' 

Conclusie: Zeven soorten honger

De plot van Zeven honger, echtpaar runt kuuroord en krijgt met allerlei problemen en relatiestrubbelingen te maken, zou zo een standaard chicklit boek kunnen opleveren.

Maar alleen al het feit dat Nadine en Derek rond de 60 zijn maakt daar korte metten mee. De hoofdpersonen in chicklit romans zijn zelden ouder dan 40.

Daarnaast is Renate Dorresteins schrijfstijl anders en beter dan van de gemiddelde chicklit schrijfster. Ook de manier waarop ze haar karakters beschrijft is anders, diepgaander. Daarnaast is er het maatschappijkritische element, dat je in chicklit romans niet vindt.

Parallel met Dood van een thrillerschrijfster

Zeven soorten honger deed me regelmatig denken aan Pauline Slots roman Dood van een thrillerschrijfster. Ook daar runt een echtpaar een oord voor gasten, en krijgen ze te maken met allerlei strubbelingen!

Ik geef Zeven soorten honger een 7. Ik vond het een vermakelijk boek, maar stiekem had ik denk ik meer verwacht van Renate Dorrestein.

Tenzij ik iets heb gemist.

Praktische informatie over Zeven soorten honger

Zeven soorten honger is voor 19,95 te koop bij bol.com

Vergelijkbare berichten

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *