Terugkeer naar het kippencollectief
In het boek Het Kippencollectief verhuisde de idealistische Prudence naar een vervallen boerderij op het platteland. Vol enthousiasme stortte ze zich op de taak om er een goed lopende, bloeiende boerderij van te maken.
In deel twee Terugkeer naar het kippencollectief, pikt schrijfster Susan Juby het verhaal op waar het geëindigd was.
Terugkeer naar het kippencollectief
Ook in dit deel probeert Prudence met behulp van Earl, Seth en Sara een succes te maken van de boerderij. En net als in deel 1 gaat dat niet zonder vallen en opstaan.
In dit geval krijgt Prudence een vervelende schildklieraandoening die haar compleet vloert. Maar omdat ze weigert gebruik te maken van reguliere geneeskunde is ze bijna het hele boek niet fit.
Ook gebeurt er iets vervelends waardoor Sara niet meer op de boerderij mag wonen.
Wat is er zo leuk aan het kippencollectief?
Wat het kippencollectief zo leuk maakt is de geweldige schrijfstijl van Susan Juby.
Als er iemand is die het adagium: 'Show, don't tell' waarmaakt als schrijfster dan is het Susan wel.
Net als bij het eerste deel wisselt bij het Kippencollectief elk hoofdstuk het perspectief. Ik heb het al vaker gezegd: ik heb een ontzettende hekel aan wisselende perspectieven. Maar niet bij het Kippencollectief.
Een belangrijke reden hiervoor is dat het verhaal continu is. Het gaat gewoon door, alleen door de ogen van iemand anders. En dat maakt het bijzonder leuk. En amusant.
Mijn conclusie over het Kippencollectief
Net als het eerste deel vind ik Terugkeer naar het kippencollectief een echte aanrader. Zeker als je houdt van de Shopaholic reeks zul je dit boek waarderen.
Je wordt er vrolijk van, je schiet er van in de lach en het is gewoon heel gezellig.
Het verhaal zelf stelt niet eens zoveel voor, maar dat hoeft dus ook helemaal niet.
Ik geef dit boek een 9!
