Did I say you could go van Melanie: roman over een toxische vrouwen vriendschap

Did I say you could go is weer eens een roman over moeders die het allemaal goed proberen te doen met de opvoeding van hun tieners. Maar het boek heeft een donkere ondertoon.

Net als in Are We There Yet spelen social media een grote, en complicerende rol bij de opvoeding.

Hoewel in Are We There Yet de vaders alleen maar op de achtergrond zijn, ontbreken de vaders in Did I say you go helemaal. 

Did I say you could go: twee alleenstaande moeders

De beide vrouwelijke hoofdpersonen waar Did I say you could go over gaat, zijn namelijk alleenstaande moeders.  Ruth is een rijke gescheiden vrouw, Gemma is een redelijk succesvolle ondernemer: ze heeft haar eigen school waarin ze kinderen bijspijkert voor het eindexamen.

Toxische vrouwen vriendschap

Rode draad in Did I say you could go is de relatie tussen Ruth en Gemma. Enerzijds waarderen ze elkaar, maar anderzijds (en dat is er volgens mij veel meer) verafschuwen ze elkaar ook.

Ruth is erg behoeftig

Ruth is erg behoeftig, onder andere doordat ze op jonge leeftijd haar ouders verloor en werd opgevoed door haar kille grootouders. Door haar grote emotionele behoefte schrikt Ruth onwillekeurig veel andere mensen af. Dat maakt haar vriendschap met Gemma extra belangrijk voor haar.

Gemma geniet van de mogelijkheden die Ruth haar biedt

Gemma op haar beurt waardeert Ruth weliswaar, maar voelt ook vaak de neiging om zich van haar los te maken en afstand te creëren tussen haar en Ruth. Tegelijkertijd maakt ze regelmatig gebruik van Ruths vrijgevigheid, zoals een nieuwe auto....

Kortom de vriendschap heeft niet echt een gezonde basis.

De dochters

Beide vrouwen doen hun best om hun dochters goed op te voeden. Maar waar Gemma's dochter Bee populair is op school, heeft Ruth's dochter Marley amper vriendinnen. Door hun moeders bij elkaar gedrukt als vriendinnen trokken de meisjes eerst veel samen op, maar Bee heeft Marley enigszins laten vallen op school.

De relatie tussen de twee dochters reflecteert de relatie tussen de moeders een beetje...

Did I say you could go: Spoiler Alert!

Lees niet verder als je geen spoilers wilt lezen.

Hoewel Did I say you could go dus een zoveelste roman lijkt over moederschap en vrouwenvriendschappen, zit er een donkere ondertoon in.

Ruth is volgens mij niet helemaal goed bij haar hoofd, en aan het eind van het boek blijkt in een verrassende twist Marley enorm manipulatief! Hoewel ik Ruth van allerlei dingen had verdacht, was ik verrast dat Marley de 'kwade genius' was!

Dat had ik niet gedacht.

Hoewel ik het Marley ook niet echt kwalijk kon nemen, want met een moeder als Ruth is het denk ik niet eenvoudig om evenwicht op te groeien.

Mijn conclusie over Did I say you could go

Did I say you could go is op het eerste gezicht gewoon het zoveelste chicklit boeken over moeders die worstelen met de opvoeding van hun kinderen. Maar dit boek heeft dus een donkere ondertoon, waardoor het uiteindelijk ook een element van een psychologische thriller heeft.

Ik vond het boek niet geweldig, en heb halverwege overwogen om het weg te leggen.

Zowel Ruth als Gemma zijn weinig sympathieke hoofdpersonen, en daardoor hak ik de neiging om af te haken. Zelfs het verrassende einde kan dat niet goedmaken.

Praktische informatie over Did I say you could go?

Did I say you could go is voor 19,99 te koop bij bol.com.